Τα ΧΡΟΝΙΚΑ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ αξιοποιούν την τοπική ιστορία ως εργαλείο αυτογνωσίας και συλλογικής εμψύχωσης, αποβλέποντας να γίνει μια αξιόλογη έπαλξη για την άνοδο του πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου του λιτοχωρινού λαού. Ταυτόχρονα αποτελούν μια σοβαρή προσπάθεια έρευνας της παράδοσης του τόπου και μια πρωτοβουλία ανάδειξης όλων των εκφάνσεων του παρελθόντος.
Και ο παρών 21ος τόμος με τίτλο «Ιστορία, Παράδοση, Περιβάλλον, Κοινωνία, Πολιτισμός» προσφέρει στον αναγνώστη και στον μελετητή σημαντικές πληροφορίες της έρευνας σ’ ένα μεγάλο επιστημονικό πλαίσιο. Το Λιτόχωρο διαχρονικά προκαλεί το ενδιαφέρον της ιστοριογραφίας τόσο λόγω της θέσεως του ως πύλης του Ολύμπου όσο λόγω της σημαντικής πολιτιστικής ταυτότητας των κατοίκων του.
Τα παρακάτω θέματα περιλαμβάνονται στον τόμο:
1. Λαός και έθνος. Das Ausland. Το Λιτόχωρο, ο Όλυμπος και η περιοχή του σ’ ένα γεωγραφικό και εθνολογικό περιοδικό του 1861.
2. «Η μάννα του Γενίτσαρου». Ένα ιστορικό έπος του 1877 για το Λιτόχωρο και τον Όλυμπο γραμμένο από τον συγγραφέα και ποιητή Αντώνιο Ι. Αντωνιάδη.
3. Λιτοχωρινοί φιλόμουσοι συνδρομητές σε ελληνικά βιβλία κατά τον 19ο αιώνα.
4. Προσθήκες και νεότερα στοιχεία στην έρευνα για τον Λιτοχωρινό ιατρό και καθηγητή Ιωάννη Ολύμπιο (1802 – 1869).
5. Εξέχοντες Λιτοχωρινοί. Προσθήκες και νεότερα στοιχεία για τον υμνωδό Ιωάννη Θ. Σακελλαρίδη (1853 – 1938).
6. Εκκλησιαστικός βίος. Το κηροπωλείο Λιτοχώρου και τρία κατάστιχά του της περιόδου 1928 – 1942.
7. Δύο Λιτοχωρινά διηγήματα με την πένα της Λάιζας Κύρου «Τα … Κυριελέησα» και «Στις φυλακές ΥΦ (Chateau d’ IF)».
8. Το Λιτόχωρο και ο Όλυμπος του 1932. Πού παραθέριζαν οι Έλληνες.
9. Τεκμήρια ναυτοσύνης. Δύο αγοραπωλησίες πλοίων τα έτη 1931 και 1939.
10. Ειδήσεις για το Λιτόχωρο και τον Όλυμπο από τη συμμετοχή της Πιερίας το 1934 και 1951 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
11. Ποιητική περιπλάνηση. Ο «Σταθμός Λιτόχωρου» του Νίκου – Αλέξη Ασλάνογλου.
12. Τουριστικός οδηγός ΕΛΛΑΣ. Εις τα θέρετρα του Νομού Πιερίας. Λιτόχωρον 1969.
13. Επετειακές εκδηλώσεις. Τα 30 χρόνια της Φιλαρμονικής (1982 – 2012), τα 40 του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών (ΣΕΟ) (1968 – 2008) και τα 60 του Φιλοπτώχου Συλλόγου (1953 – 2013).
14. Τουριστικοί προορισμοί. Λιτόχωρο, η πύλη του Ολύμπου, σε ταξιδιωτικά αφιερώματα των ετών 2001, 2008, 2012, 2014 και 2015.
15. Φωτιές στο Λιτόχωρο – 2014. Στη σκιά του βουνού των βουνών ξεδιπλώνονται τα θαύματα της φύσης και της παράδοσης (του Νίκου Γ. Μαστροπαύλου).
16. Βιβλιοπαρουσιάσεις. Τρεις παρουσιάσεις βιβλίων κατά τα έτη 2016, 2015 και 2013.
17. Λιτόχωρο 2019. Το κάψιμο των κέδρων στα μπαΐρια (της Ντέπυς Χιωτοπούλου).
18. Λιτόχωρο 2020. Εξερευνώντας τη γειτονιά των δώδεκα θεών (της Ντέπυς Χιωτοπούλου).
19. Πρόσωπα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Νικόλαος Κουκουτάτσιος.
20. Κώστας Ζολώτας. Οι ιστορίες του «13ου θεού του Ολύμπου» (της Βάσως Χρυσοστομίδου).
21. Μαρία Κων. Ζολώτα. Η βασίλισσα του Ολύμπου (της Μαρίας Ριτζαλέου).
22. Σωτήρης Μασταγκάς. Αφιερωμένος με πάθος και συνέπεια στην Τοπική Ιστορία του Λιτοχώρου (συνέντευξη στη Δήμητρα Σμυρνή).
23. Βιβλιοπαρουσίαση. «Χρονικά Λιτοχώρου – Εκκλησιαστικά Σύμμικτα», τόμος 11ος, Λιτόχωρο 2016 (του Γιάννη Καζταρίδη).
Για τον Σωτήριο Δ. Μασταγκά η ιστορία αποτελεί ανέκαθεν πηγή έμπνευσης και αναστοχασμού για την κωμόπολη, ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή. Έχει ακράδαντη την πεποίθηση ότι τα γραπτά του είναι ένα πολύτιμο λιθάρι το οποίο στέριωσε και είναι χρήσιμο στους αναγνώστες και μελετητές του τόπου.
Ο πίνακας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου είναι αντιγραφή από πίνακα του Χρήστου Κυπαρισσά το 2003, από την πλευρά που βρίσκεται το εξωκλήσι του Ενιπέα Παναγιά του Ολύμπου και αφορά τα Σίχνα.