Και μένα απ’ το μυαλό μου πέρασαν χιλιάδες σκέψεις. Σε κοιτούσα και σκεφτόμουν τον κόσμο μας. Σκεφτόμουν εμάς, τους γύρω μας, την αγάπη μας. Δεν σου είπα τίποτα! Σου χαμογέλασα και σ’αγκάλιασα.
Εκείνη τη νύχτα όμως δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Δεν με έπαιρνε εύκολα ο ύπνος. Σκεφτόμουν ότι οι άνθρωποι ξεχνάνε. Ξεχνάνε και φοβούνται.
Όλοι το ίδιο είμαστε. Όλοι γεμίζουμε αμφιβολίες και φόβους. Και πόσο όμορφο είναι να έχεις ανθρώπους γύρω σου που σ’εκείνους μπορείς να εκφραστείς χωρίς να το σκεφτείς πολύ!
Να μιλάς. Να αναρωτιέσαι! Να λες γιατί φοβάσαι. Να λες γιατί πονάς. Να ζητάς αγκαλιές και λέξεις όμορφες. Τα έχουν ανάγκη αυτά οι άνθρωποι.
Τα έχουν ανάγκη για να ζήσουν.
Κι όταν νιώθεις την ανάγκη, μην αντιστέκεσαι. Άπλωσε το χέρι σου σε κάποιον που σ’αγαπά. Θα το πιάσει. Κι ύστερα θα πάτε μια βόλτα, κι όλα θα αλλάξουν. Θα δεις ξανά πως ο ήλιος βγαίνει μέσα από τα σύννεφα. Θα καταλάβεις πως η βροχή κι οι καταιγίδες είναι προσωρινά.
Να κοιτάς τον ήλιο, να τον ψάχνεις. Κι άμα δεν τον βρίσκεις, να περιμένεις υπομονετικά. Να ζωγραφίζεις εσύ ήλιους και να τους βάζεις εκεί που θες. Να ψάχνεις χαμόγελα και αγκαλιές. Κι άμα δεν τα βρίσκεις να τα φτιάχνεις εσύ. Και να τα δίνεις απλόχερα. Θα δεις που μετά, θα πάρεις πίσω πολλαπλάσια αγάπη.
Μην αφήσεις κανέναν να σε πείσει πως η αγάπη είναι δύσκολη. Κοίτα γύρω σου! Είναι εύκολο να αγαπάς. Απλώς ανοίγεις την καρδιά σου. Θα είσαι για πάντα εκτεθειμένος στον πόνο, μα θα αγαπάς. Κι υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα απ’ την αγάπη;
Μην σκέφτεσαι πολύ το αύριο. Αγάπα σήμερα, χαμογέλα σήμερα, και γίνε όσα θέλεις να είσαι σήμερα! Το αύριο είναι πολύ μακρινό στη σκέψη μας. Κι αβέβαιο. Το σήμερα είναι που έχει σημασία, το σήμερα είναι που γεμίζει την καρδιά μας.
Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον που αγαπάς, πες του το. Οι άνθρωποι ξεχνάνε. Κι εσύ ξεχνάς. Η αγάπη δεν είναι ποτέ δεδομένη. Είναι πράξεις και λόγια καθημερινά, είναι καρδιές που μιλάνε χωρίς να πουν λέξη.
Γράφει η Ελένη Σάββα
loveletters.gr