Πηγή: ieidiseis.gr
Μετά τις εκλογές, κάθε λαός έχει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό και που του αξίζουν.
Αλλά αυτό ισχύει για τον νικητή των εκλογών. Για τον ηττημένο τι ισχύει;
Κατά τον Αλέξη Τσίπρα:
«Να κάνουμε άμεσα όλες τις αλλαγές για να δώσουμε με τους καλύτερους δυνατούς όρους την επόμενη κρίσιμη μάχη».
Ωραία. Αλλά, με ποιο στόχο: Να πάρει την πρώτη θέση από τον Μητσοτάκη ή να μην χάσει τη δεύτερη από τον Ανδρουλάκη;
Και να δώσει τη μάχη με ποιο κόμμα; Με αυτό που έβγαλε βουλευτές όσους έπρεπε να απομακρύνει;
Η αξιολόγηση της σταυροδοσίας, από την Α΄ Αθήνας ως τα Χανιά, δείχνει ότι πρόκειται για χαμένη μάχη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στο 2019 ως -απερχόμενη κυβέρνηση- και στο 2023 -απέναντι στη «χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση»- έχασε το 35% της επιρροής του.
Λογικό: ήταν η χειρότερη αντιπολίτευση και έκανε τη χειρότερη προεκλογική καμπάνια. Τι περίμενε όταν έδινε ρόλο στον Ανδρουλάκη, εκλιπαρώντας τον να συγκυβερνήσουν;
Τα νέα από τις κάλπες έδειξαν ότι περισσότερο ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά θριάμβευσε η ΝΔ.
Ωστόσο, με φόντο την πανωλεθρία, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι «τα συλλογικά όργανα θα συγκληθούν άμεσα ώστε να αποτιμήσουν τα εκλογικά αποτελέσματα».
Με το συμπάθιο, αλλά τα συλλογικά όργανα διεκδικούσαν στις εκλογές την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης;
Τι περισσότερο μπορεί να αποτιμήσει ένα «συλλογικό όργανο» από το προφανές: ΝΔ από 39 στο, 41%, ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 20%.
Ποιο «συλλογικό όργανο» μπορεί να κατανοήσει ότι ο Τσίπρας ηττήθηκε από τον Μητσοτάκη, επειδή προηγουμένως ηττήθηκε από τα «συλλογικά όργανα»;
-Θυσίασε το ηγετικό του ιμπέριουμ στον Πολάκη, στους «53+», στους «προεδρικούς», στους οπαδούς της συγκυβέρνησης με τον Βαρουφάκη, στις υποψηφιότητες όσων δεν ανέλαβαν τις ευθύνες τους στο παρελθόν και όσων διακήρυσσαν ότι η είσοδός τους στη Βουλή, είναι μέγεθος υπέρτερο μιας δικαστικής απόφασης.
Όπως όταν κερδίζει ένα κόμμα, η νίκη πιστώνεται στον αρχηγό, έτσι και όταν χάνει αυτός χρεώνεται την ήττα.
Τι δουλειά έχουν τα «συλλογικά όργανα». Το μόνο που μπορούν, είναι να κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Ή να του πουν ο Φίλης με τον Τσακαλώτο ότι έχασε γιατί «δεν ήταν αρκετά αριστερός».
Την «αποτίμηση» πρέπει να την κάνει μόνος. Και η μόνη αποτίμηση που μπορεί να κάνει είναι ότι – για να θυμηθούμε τον Μπρέχτ: νίκησε τίγρεις και λιοντάρια και τον έφαγαν οι κοριοί.
Επειδή την ώρα που έπρεπε, δεν έριξε τη μεγάλη ζαριά:
-Να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και να πάει στις εκλογές ως επικεφαλής της Δημοκρατικής παράταξης, με νέο σχηματισμό Αριστεράς-Κεντροαριστεράς.
Ή μήπως μπορεί να τη ρίξει τώρα;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
Ωραία. Αλλά, με ποιο στόχο: Να πάρει την πρώτη θέση από τον Μητσοτάκη ή να μην χάσει τη δεύτερη από τον Ανδρουλάκη;
Και να δώσει τη μάχη με ποιο κόμμα; Με αυτό που έβγαλε βουλευτές όσους έπρεπε να απομακρύνει;
Η αξιολόγηση της σταυροδοσίας, από την Α΄ Αθήνας ως τα Χανιά, δείχνει ότι πρόκειται για χαμένη μάχη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στο 2019 ως -απερχόμενη κυβέρνηση- και στο 2023 -απέναντι στη «χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση»- έχασε το 35% της επιρροής του.
Λογικό: ήταν η χειρότερη αντιπολίτευση και έκανε τη χειρότερη προεκλογική καμπάνια. Τι περίμενε όταν έδινε ρόλο στον Ανδρουλάκη, εκλιπαρώντας τον να συγκυβερνήσουν;
Τα νέα από τις κάλπες έδειξαν ότι περισσότερο ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά θριάμβευσε η ΝΔ.
Ωστόσο, με φόντο την πανωλεθρία, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι «τα συλλογικά όργανα θα συγκληθούν άμεσα ώστε να αποτιμήσουν τα εκλογικά αποτελέσματα».
Με το συμπάθιο, αλλά τα συλλογικά όργανα διεκδικούσαν στις εκλογές την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης;
Τι περισσότερο μπορεί να αποτιμήσει ένα «συλλογικό όργανο» από το προφανές: ΝΔ από 39 στο, 41%, ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 20%.
Ποιο «συλλογικό όργανο» μπορεί να κατανοήσει ότι ο Τσίπρας ηττήθηκε από τον Μητσοτάκη, επειδή προηγουμένως ηττήθηκε από τα «συλλογικά όργανα»;
-Θυσίασε το ηγετικό του ιμπέριουμ στον Πολάκη, στους «53+», στους «προεδρικούς», στους οπαδούς της συγκυβέρνησης με τον Βαρουφάκη, στις υποψηφιότητες όσων δεν ανέλαβαν τις ευθύνες τους στο παρελθόν και όσων διακήρυσσαν ότι η είσοδός τους στη Βουλή, είναι μέγεθος υπέρτερο μιας δικαστικής απόφασης.
Όπως όταν κερδίζει ένα κόμμα, η νίκη πιστώνεται στον αρχηγό, έτσι και όταν χάνει αυτός χρεώνεται την ήττα.
Τι δουλειά έχουν τα «συλλογικά όργανα». Το μόνο που μπορούν, είναι να κάνουν τα πράγματα χειρότερα.
Ή να του πουν ο Φίλης με τον Τσακαλώτο ότι έχασε γιατί «δεν ήταν αρκετά αριστερός».
Την «αποτίμηση» πρέπει να την κάνει μόνος. Και η μόνη αποτίμηση που μπορεί να κάνει είναι ότι – για να θυμηθούμε τον Μπρέχτ: νίκησε τίγρεις και λιοντάρια και τον έφαγαν οι κοριοί.
Επειδή την ώρα που έπρεπε, δεν έριξε τη μεγάλη ζαριά:
-Να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και να πάει στις εκλογές ως επικεφαλής της Δημοκρατικής παράταξης, με νέο σχηματισμό Αριστεράς-Κεντροαριστεράς.
Ή μήπως μπορεί να τη ρίξει τώρα;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ