«Κύριε Πρωθυπουργέ, Κύριε πρώην Πρωθυπουργέ, Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι, Κυρίες και Κύριοι
Την Ευρώπη την πονάω, την πιστεύω και την υπηρετώ. Αλλά όποιος πονάει κάτι δεν κλείνει τα μάτια και δεν χαϊδεύει αυτιά. Μιλώντας όμως για την Ευρώπη, ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εδώ που βρισκόμαστε, σήμερα, πριν 43 χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραφε την επίσημη ένταξη της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Την πιο ιστορική απόφαση για τη χώρα μας, τα τελευταία 70 χρόνια!
Η ένταξη αυτή δεν ήταν εύκολη, ούτε απλή. Πολλοί, εκτός Ελλάδος, δεν την ήθελαν. Ο Καραμανλής κατάφερε να κάμψει τις αντιστάσεις τους. Πολλοί δεν την ήθελαν και εντός Ελλάδος. Ο Λαϊκισμός οργίαζε. Το σύνθημα “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο”, αντηχούσε σε δρόμους και πλατείες… Όμως, ο Καραμανλής κατάφερε να κάμψει κι αυτές τις αντιστάσεις. Κι έτσι συνέδεσε το όνομά του, αλλά και την υστεροφημία του, με την πραγμάτωση εκείνου που κάποιοι δεν ήθελαν, ή δεν το πίστευαν, ή έμοιαζε “άπιαστο όνειρο”. Την Ευρωπαϊκή Πορεία της χώρας, που τότε ξεκίνησε…
Μαζί του ήμασταν και όλοι εμείς. Η παράταξη που εκείνος ίδρυσε… Μαζί του βιώσαμε τότε τι σημαίνει, να πιστεύεις το σωστό, να κάνεις το σωστό, να πηγαίνεις κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να το υπηρετήσεις, Και να σε πολεμάνε σκληρά μέσα κι έξω. Ιδιαίτερα μέσα…
Ήδη από το 1978, ως νεαρός βουλευτής, είχα το προνόμιο να συμμετέχω στην πρώτη κοινή κοινοβουλευτική Επιτροπή Ελλάδος-ΕΟΚ υπό τον Γιάγκο Πεσματζόγλου. Έζησα από πρώτο χέρι τις διαπραγματεύσεις. Στις 28 Μαΐου του 1980, είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθώ εδώ, σε αυτό το χώρο, την τελετή επίσημης υπογραφής της Ελληνικής ένταξης. Παρόντες ήταν σχεδόν όλοι οι τότε ηγέτες της Ευρώπης. Με προεξάρχοντα τον Γάλλο Πρόεδρο Ζισκάρ Ντεστέν. Παραβρεθήκαμε τότε το σύνολο την βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Τα περισσότερα άλλα κόμματα της εποχής δεν μας έκαναν την τιμή… Απ’ όσους βουλευτές ήμασταν τότε εδώ, μόνο δύο βρισκόμαστε και σήμερα. Ο Γιάννης Τραγάκης κι εγώ…
Επίσης, σήμερα έχουμε την χαρά και την τιμή να βρίσκεται μαζί μας ένας άνθρωπος που έπαιξε τότε κορυφαίο ρόλο στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις που είχαν προηγηθεί. Ο ‘Αγγελος Ζαχαρόπουλος. Του εκφράζω την βαθιά ευγνωμοσύνη μας – και τον σεβασμό μας.
Φίλες και φίλοι,
Η Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας, που ξεκίνησε τότε, δεν ήταν εύκολη. Ούτε ανέφελη. Τρείς δεκαετίες αργότερα, το 2012, κινδύνευσε πραγματικά. Όταν πολλοί, πάλι εκτός Ελλάδος, πίστευαν ότι η χώρα δεν θα τα κατάφερνε να παραμείνει στην Ευρώπη. Όταν κάποιοι ετοιμάζονταν να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ και από την Ένωση. Κι όταν κάποιοι – μέσα στην Ελλάδα – έπαιζαν το παιγνίδι τους. Δυστυχώς και πάλι… Τότε η κυβέρνησή μου, η κυβέρνηση της παράταξής μας, μαζί με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, καταφέραμε να διαψεύσουμε τις «Κασσάνδρες».
Βέβαια, ο Λαϊκισμός οργίαζε και τότε… Αλλά εμείς, παρά τις κραυγές και τα συνθήματα, κρατήσαμε την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη. Μειώνοντας ταυτόχρονα το χρέος – όχι αυξάνοντάς το, όπως έγινε αμέσως μετά… Μειώνοντας τους φόρους – όχι αυξάνοντάς τους, όπως συνέβη αμέσως μετά. Κι αρνούμενοι εμείς, ως το τέλος, να υποθηκεύσουμε την Δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Όπως, δυστυχώς, έγινε και πάλι αμέσως μετά… Μιλάω για την εποχή των μνημονίων. Όταν μας επέβαλαν αρχικά λάθος πρόγραμμα προσαρμογής, με λάθος πολλαπλασιαστές! Κι όταν τους το λέγαμε μας επέπλητταν. Μέχρι που παραδέχθηκαν ότι όντως το πρόγραμμά τους δεν έβγαινε κι ότι οι πολλαπλασιαστές τους ήταν λάθος. Κι όταν τα διορθώσαμε όλα αυτά κι άρχισε η χώρα να σημειώνει πρόοδο – και το παραδέχθηκαν και οι ίδιοι – και πάλι δεν μας στήριξαν. Κι έτσι συνέχισε να φουντώνει ο Λαϊκισμός με τα γνωστά αποτελέσματα…
Αυτά όλα τα αφήσαμε πίσω μας πια. Προχωράμε μπροστά. Αλλά δεν τα ξεχάσαμε… Όμως σήμερα, Φίλες και Φίλοι, είναι η «μέρα της Ευρώπης»… Η Ενωμένη Ευρώπη είναι το πιο φιλόδοξο εγχείρημα της ανθρώπινης Ιστορίας. Στο παρελθόν, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που λαοί ενώθηκαν. Κυρίως, όμως, με κατάκτηση και επιβολή. Αντίθετα, η Ενωμένη Ευρώπη ξεκίνησε και προχώρησε με Συναίνεση και Δημοκρατία! Δεν “κατέκτησε” καμία χώρα με το ζόρι. Χώρες που βρίσκονται έξω απ’ αυτήν ζητούν να μπούνε μέσα! Και μπορούν να ενωθούν οι λαοί της Ευρώπης.
Γιατί, ενώ συγκρούστηκαν τόσες φορές σκληρά μεταξύ τους, μέσα σε μια πορεία αιώνων άρχισαν να διαμορφώνουν κοινή ταυτότητα. Με τρία κορυφαία στοιχεία: Την Αρχαιοελληνική Φιλοσοφία, το Ρωμαϊκό Δίκαιο, και τον Χριστιανισμό. Κοινή ταυτότητα δίνουν σε διαφορετικούς λαούς, κοινές πολιτιστικές επιρροές και κοινοί αγώνες απέναντι σε κοινούς εχθρούς. Η Ευρώπη επί εννιά αιώνες – παρά τις εσωτερικές συγκρούσεις της – αγωνιζόταν να αποκρούσει το Ισλάμ. Από το 717 στην Κωνσταντινούπολη και το 732 στο Πουατιέ, ως το 1683 στη Βιέννη. Επί χίλια χρόνια περίπου, η Ευρώπη αντιστάθηκε στην Ισλαμική επέκταση. Και απέκτησε έτσι κοινή ταυτότητα, παρά τις εσωτερικές της συγκρούσεις, ως πολιτιστικά “Χριστιανική Ευρώπη”, “συνομιλώντας” συνεχώς με τον Πλάτωνα και των Αριστοτέλη. Μέσα από την Αναγέννηση και των Διαφωτισμό…
Και για να πάμε και πιο πίσω, η ίδια η ονομασία της Ευρώπης, είναι γέννημα-θρέμμα της Ελληνικής Μυθολογίας. Τα λέω αυτά, όχι για να κολακέψω την εθνική μας υπερηφάνεια. Τα λέω κυρίως για να προειδοποιήσω, φίλες και φίλοι: Γιατί μαζί με τις μεγάλες πνευματικές αρετές που κουβαλάει ο Πολιτισμός μας, κληρονομήσαμε και μεγάλα ελαττώματα. Και κάποιες παθογένειες…
Στις παθογένειες λοιπόν. Που δεν πρέπει να τις αποσιωπούμε. Ιδιαίτερα σήμερα… Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ως υπουργός συμμετείχα στις τακτικές Συνόδους της Ευρώπης,
υπήρχαν πέντε έννοιες – που συγκροτούσαν κοινή πυξίδα στα μυαλά και στις συνειδήσεις όλων. Πέντε λέξεις κλειδιά – που σήμερα δεν υπάρχουν πια. Ή σπανίζουν όλο και περισσότερο:
“Σύγκλιση” – “Συνοχή” – Αλληλεγγύη – Ευημερία – Ελευθερία. – Σύγκλιση τότε των λαών της Ευρώπης, των οικονομιών τους, της Ανάπτυξης και των πολιτισμικών σταθερών τους. Σήμερα, σημειώνονται μόνον σοβαρές αποκλίσεις! Και ατέλειωτες τριβές… Όπου, για παράδειγμα, η Γερμανία στηρίζει την εγκατάλειψη της ενέργειας από τον άνθρακα. Όμως λίγο αργότερα, αγκαλιάζοντας τον άνθρακα, εγκαινιάζει… λιγνιτικά εργοστάσια στην ίδια την επικράτειά της! Κι ύστερα εγκαταλείπει τα πυρηνικά της εργοστάσια – που δεν εκλύουν διοξείδιο του άνθρακα.
Για να αγοράσει όμως φθηνή πυρηνική ενέργεια από πού; Από τη γειτονική Γαλλία! Η οποία όμως, τι; Είχε ήδη αρχίσει να εγκαταλείπει την πυρηνική ενέργεια. Μέχρι που, λόγω της κρίσης, τώρα προγραμματίζει και πάλι, νέα πυρηνικά εργοστάσια. Αλαλούμ! Κανονικό Χάος…
Αυτά που μόλις ανέφερα δεν φωτογραφίζουν καμία Ενωμένη Ευρώπη. Πώς λοιπόν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα η σύγκλιση σε αμοιβές, σε δημοσιονομικές πολιτικές, σε ο,τιδήποτε;
–Δείτε τώρα το τεράστιο ζήτημα της Ενέργειας, τι ρόλο παίζει και στη λεγόμενη “Συνοχή”; Μέχρι το 2020 η Ευρώπη ψήφιζε τη χρήση φυσικού αερίου ως “καύσιμο μετάβασης”. Κι ύστερα αποφάσισε να εγκαταλείψει το φυσικό αέριο. Όμως, στο μεταξύ, η Γερμανία, για τον εαυτό της, προωθούσε και δεύτερο αγωγό φυσικού αερίου από τη Ρωσία – μέχρι που και οι δύο αγωγοί… ανατινάχθηκαν!
Και, βέβαια, όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν αποθαρρύνει την ανακάλυψη νέων ευρωπαϊκών κοιτασμάτων φυσικού αερίου – όπως στην Ανατολική Μεσόγειο. Μέχρι που ο Πόλεμος στην Ουκρανία τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το φθηνό ρωσικό αέριο, μένοντας έτσι χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Χωρίς φθηνή ενέργεια.
Ρωτάω: Κανείς στην Ευρώπη δεν είδε τα γεγονότα να έρχονται; Κανείς δεν σχεδίασε ή δεν προέβλεψε για το μέλλον; Είναι αυτό τύφλωση ή εθελοτυφλία; Σκεφτείτε, ότι σήμερα σε όλες τις χώρες γιορτάζεται η επίσημη «Μέρα της Ευρώπης». Δηλαδή τι; Η 9η Μαΐου του 1950, όταν ο Σουμάν πρότεινε τη δημιουργία της «Ένωσης ‘Ανθρακα και Χάλυβα» στην Ευρώπη! Από εκεί άρχισαν όλα. Από τότε… Σήμερα καταργούμε τον ‘Ανθρακα. Εντάξει… Αλλά και όλους τους υδρογονάνθρακες; Η παραγωγή Ευρωπαϊκού Χάλυβα φθίνει συνεχώς. Υπέρ της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν…
Πηγαίνοντας σε όλο και πιο ακριβή ενέργεια κινδυνεύουμε να χάσουμε και τη Βιομηχανία… Δηλαδή σήμερα γιορτάζουμε αυτά που κάποτε πετύχαμε – και τώρα κοντεύουμε να ακυρώσουμε!
— Που είναι και η Ευημερία; Την ώρα που κινδυνεύουμε να χάσουμε την ανταγωνιστική βιομηχανία της Ευρώπης, έχουμε εξαπολύσει κυνηγητό και στην ανταγωνιστική Γεωργία. Δείτε τι γίνεται στην Ολλανδία.
Όπου καταστρέφουν, με “ντιρεκτίβες” από τις Βρυξέλλες, ακόμα και την πιο ανταγωνιστική Ευρωπαϊκή χώρα σε Γεωργία, Κτηνοτροφία και Μεταποίηση! Την ώρα μάλιστα, που πολλοί προειδοποιούν ότι επέρχεται επισιτιστική κρίση… Όλα αυτά πυροδότησαν ήδη και κυοφορούν εξεγέρσεις παραγωγών, αγροτών και κτηνοτρόφων, και σε άλλες χώρες. Παντού!
Όλα αυτά βέβαια, δεν οδηγούν σε “περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη”.
— Και για τη Δημοκρατία τώρα:
Είναι «πολύ δημοκρατικό» οι διορισμένοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να απειλούν τους λαούς της Ευρώπης, τις παραμονές των εκλογών, για το τι θα ψηφίσουν; Έτσι δεν έγινε και στην Ιταλία;
Οι υποδείξεις τους αγνοήθηκαν. Η ουσία όμως, παραμένει: Γιατί ο Ευρωπαίος πολίτης να δεχθεί ότι κάποιος έξω από τη χώρα του θα του υποδείξει τι να ψηφίσει; Και πώς να δεχθεί ότι τελικά οι διορισμένοι έχουν το πάω χέρι απέναντι στους εκλεγμένους; Αυτά υπονομεύουν τη Δημοκρατία…
— Κάποτε επίσης υπήρχε Ασφάλεια μέσα στην Ευρώπη. Σήμερα δεν μπορούμε καν να συμφωνήσουμε πώς θα φυλάμε τα κοινά σύνορα. Σήμερα δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους αληθινούς μετανάστες και τους αληθινούς πρόσφυγες, από τους “εργαλειοποιημένους”. Που τους φέρνουν κυκλώματα διακινητών, σε συνεργασία με ξένα κράτη και διάφορες ΜΚΟ. Που εξαγοράζουν τους πάντες. Δυστυχώς, ακόμα και ευρωβουλευτές!
— Κι ακόμα οι Ευρωπαϊκές χώρες συρρικνώνονται πληθυσμιακά. Ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό Νότο. Ιδιαίτερα χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Κι αντί να στηρίζουμε τους νέους μας να κάνουν παιδιά, προσπαθούμε να εισάγουμε παράνομους απ’ έξω! Πολλοί των οποίων αρνούνται να ενσωματωθούν. Όμως, κι αυτό διαλύει την Ευρώπη!
Σήμερα υπάρχει και η λεγόμενη “αποδόμηση”. Το woke culture. Κι όχι μόνο στην Ευρώπη. Στη Δύση γενικότερα… Δηλαδή το γκρέμισμα όσων συνιστούν την κοινή κληρονομιά μας. Όπου τα ιερά πρόσωπα της Μάνας και του Πατέρα, υποβιβάζονται σε απρόσωπους αριθμούς: “Γονέας 1 και Γονέας 2”. Αυτό δεν είναι Ευρώπη! Φτάσαμε σήμερα, των ώρα που τα προβλήματα γιγαντώνονται, να πιθηκίζουμε εισαγόμενες ανοησίες για το πόσα είναι τα… “φύλα”! Στα χρόνια του Μεσαίωνα τσακώνονταν, για το “φύλο των αγγέλων”.Σήμερα τσακωνόμαστε για το πόσα είναι τα “φύλα” των… ανθρώπων! Είναι λάθος για τη Δύση αυτός ο καταχρηστικός δικαιωματισμός, που οδηγεί σε μια διχαστική και ακατανόητη «νέα γλώσσα», πολιτικής ορθότητας.Που θυμίζει το new talk του Όργουελ. Από το έργο του «1984».
Όπως το να μας καλούν, εμάς τους Ευρωπαίους, να μη λέμε «Καλά Χριστούγεννα», αλλά «Καλές Γιορτές». Κι όλα αυτά επιχειρείται να επιβληθούν άνωθεν. Και κάθε αντίρρηση να στιγματίζεται, σχεδόν να απαγορεύεται. Αυτό, όμως, καταργεί την ελευθερία της έκφρασης, καταργεί την ελευθερία της Συνείδησης, επιβάλλει την «Αστυνομία της Σκέψης»!
Αυτά είναι ακρότητες που διαλύουν την κοινωνική συνοχή στην Ευρώπη. Κι όσα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας υιοθετούν τέτοια «ατζέντα», κινδυνεύουν να συρρικνωθούν ή και να εξαφανιστούν. Πράγμα που ήδη συμβαίνει σε πολλές χώρες. Και στη θέση τους αναδεικνύονται αντί-συστημικά κόμματα. Που -προσέξτε- δεν τοποθετούν ως προτεραιότητά τους την Ευρώπη!
Κάθε άλλο… Η Ιστορία μας βαράει “καμπανάκι”, φίλες και φίλοι. Κι οι αληθινοί Ευρωπαίοι το ακούνε. Και ανησυχούν… Δυστυχώς, στις Βρυξέλλες δεν υπάρχουν σήμερα πολλοί που το ακούνε, το καμπανάκι αυτό. Για να το πω αλλιώς, οι Βρυξέλλες θα έπρεπε κάθε μέρα να ανοίγουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας για την Ευρώπη. Και να κλείνουν την πόρτα στον παραλογισμό και τις ακρότητες. Και δεν το κάνουν…
Φίλες και φίλοι,
–Για μένα που έζησα στις ίδιες αίθουσες με ογκόλιθους, όπως η Θάτσερ, ο Μιτεράν, ο Κόλ, ο Ντελόρ, ο Γκονζάλες ή ο Αντρεότι, είναι δύσκολο να δεχθώ τη σημερινή έλλειψη ηγεσίας και ηγετικότητας στην Ευρώπη. Για μένα, που ως υπουργός Εξωτερικών, βίωσα την πτώση του τείχους του Βερολίνου και συνολικά την κατάρρευση του Κομμουνιστικού στρατοπέδου, μου είναι αδιανόητη η σημερινή σιωπή των ιδεών. Που πολλές φορές θυμίζει τη “σιωπή των αμνών»… –Για μένα που έζησα και υπέγραψα τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, η οποία συμπλήρωσε τη Συνθήκη της Ρώμης, μου είναι οδυνηρό να βλέπω μιαν Ευρώπη, που αντί να στηρίζει την Ελλάδα, αντίθετα πιέζει την Ελλάδα, για εθνικές παραχωρήσεις. Τις οποίες δεν ζήτησε από καμιά άλλα χώρα-μέλος. Όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, που έχει ήδη δημιουργήσει νέα προβλήματα, και νέα αδιέξοδα στα Βαλκάνια. Ή όπως οι λεγόμενες “Πρέσπες του Αιγαίου”, που κάποιοι φαίνεται να ετοιμάζουν… Και που, βέβαια, δεν θα τους περάσει! Που είναι λοιπόν η “Αλληλεγγύη” της Ευρώπης στα μέλη της; Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι, πάνω απ’ όλα, η Ελλάδα κρατά σήμερα το κλειδί, για τον εναλλακτικό ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης! Που σημαίνει, βέβαια, ότι εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Ελληνική ΑΟΖ. Δεν θα τα… μοιράσουμε με την Τουρκία. Η οποία αλληθωρίζει όλο και περισσότερο προς τη Ρωσία. Και βεβαίως, σημαίνει και το προφανές: η Ευρώπη να μας στηρίξει!
Η Ελλάδα πολύ σωστά κατήγγειλε τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Την οποία άλλωστε καταγγέλλει όλη η Ευρώπη. Αλλά οφείλουμε να υπενθυμίζουμε συνεχώς στους πάντες, ότι και η Τουρκία έχει εισβάλλει στην Κύπρο. Εδώ και 50 χρόνια. Κι όχι μόνο εξακολουθεί να κατέχει παράνομα έδαφος της Κύπρου, αλλά προσπαθεί να υφαρπάξει σήμερα και τους υδρογονάνθρακες της Κυπριακής ΑΟΖ. Όπως και της Ελληνικής ΑΟΖ. Όμως, εδώ δεν ακούμε αντίστοιχες καταγγελίες από την Ευρώπη κατά της Τουρκίας… Μάλλον παροτρύνσεις ακούμε, εμείς να συνθηκολογήσουμε με τα τετελεσμένα. Κι αυτό δεν τιμά ούτε την Ευρώπη, ούτε τη Δύση συνολικά. Και δυστυχώς «αρωγός» σε όλα αυτά γίνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Που στο πρόγραμμά του, υπόσχεται να σταματήσει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες. Γιατί τους, θεωρεί, λέει, “ξεπερασμένους”… Δηλαδή τι; Δεν καταλαβαίνει ότι έτσι διευκολύνει να τα πάρει όλα η Τουρκία; Η οποία, αν καταφέρει να τα αρπάξει, θα πουλάει μετά το… δήθεν “ξεπερασμένο” φυσικό αέριο και στην Ευρώπη. Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, εξάλλου, που όταν ήλθε στην εξουσία έφερε – μια που μιλάμε για Ευρώπη – πάνω από ένα εκατομμύριο παράνομους! Στην Ευρώπη… Προκαλώντας τότε πολύ σοβαρό πρόβλημα σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, για να μη ξεχνιόμαστε.
Και τώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη – και πολύ σωστά – επεκτείνει το φράχτη στον Έβρο, ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει και πάλι εμπόδια.
Φίλες και φίλοι,
Πίσω δεν γυρίζουμε. Με τίποτα! Μετά την 21η Μαΐου, θα πάμε μπροστά. Αλλά μπροστά σε μιαν Ευρώπη, που βρίσκει το βηματισμό της. Γιατί σήμερα παραπαίει… Και με μιαν Ελλάδα, που έχει σταθεί πλέον στα πόδια της, και χάρις στην ανορθωτική προσπάθεια της κυβέρνησης των τελευταίων τεσσάρων ετών, της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, θα πάρει, επί τέλους, και την επενδυτική βαθμίδα. –Μια Ελλάδα, όμως, εντελώς διαφορετική. Μια Ελλάδα που γίνεται γεωστρατηγικό προπύργιο της Δύσης στην περιοχή της. Κι όχι ο αδύναμος κρίκος, ή ο “απροσάρμοστος εταίρος” της Ευρώπης. –Μια Ελλάδα που παράγει ανταγωνιστικά, δεν περιμένει να ζει από επιδόματα. –Μια Ελλάδα που θα επιτρέψει, επί τέλους, τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, και θα κρατά τα παιδιά της να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους εδώ. Δεν θα τα στέλνει έξω, απ’ όπου όλο και πιο δύσκολα γυρίζουν. –Μια Ελλάδα που προσελκύει πρωτοποριακές παραγωγικές επενδύσεις. Δεν τις διώχνει… –Μια Ελλάδα που χτίζει συμμαχίες με άλλες χώρες της περιοχής, που ευθυγραμμίζονται στα συμφέροντά τους μαζί μας. και που αντιστέκονται κι αυτές στην επιθετική πολιτική της Τουρκίας. Μια Ελλάδα που τολμά μεταρρυθμίσεις. Που δεν υποχωρεί στις αντιστάσεις των συντεχνιών, των βολεμένων και των διαπλεκομένων.
Μια Ελλάδα ισχυρή, όχι μια Ελλάδα-“παρίας”.Μέσα σε μιαν Ευρώπη, που επιστρέφει στις αρχές της Αλληλεγγύης και της Σύγκλισης. Μέσα σε μιαν Ευρώπη που θα υπερασπίζεται τα εθνικά κράτη της!’ Όχι μιαν Ευρώπη των ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών, και της άχρωμης γραφειοκρατίας. Αυτή είναι η μόνη Ευρώπη που μπορεί να υπάρξει στο εξής! Και μέσα σε μια τέτοια Ευρώπη, η Ελλάδα μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής – όχι “κομπάρσος”. Γι’ αυτό βρισκόμαστε σήμερα εδώ, Δύο πρώην Πρωθυπουργοί μαζί με τον σημερινό Πρωθυπουργό. Με βαρείς συμβολισμούς για την Παράταξη και για τη χώρα. Όλοι με πίστη στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες. Με ανησυχία για το πού πάει η Ευρώπη σήμερα.
Και με αγωνία για μιαν νέα Ελλάδα, σε μια νέα Ευρώπη! Μια νέα Ελλάδα που τη χρωστάμε. Σε μια νέα Ευρώπη, που τη δικαιούμαστε…»