Η πορεία ξεκίνησε από την Πλατεία Ελευθερίας και κατέληξε στην Πλατεία του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού.
Στον χαιρετισμό του, ο Στ. Καλαφάτης ανέφερε:
«Εξοχότατη Κυρία Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι,
15 Μαρτίου 1943. Ξεκινά το πρώτο από τα τρένα εκείνα για τα στρατόπεδα Άουσβιτς - Μπιρκενάου. Ακολουθούν άλλες 18 διαδρομές. Παίρνουν από τις γειτονιές μας πάνω από 50.000 συμπολίτες μας. Παιδιά και γονιούς. Εβραίους Έλληνες, αδέρφια μας. Σχεδόν το σύνολο της Εβραϊκής Κοινότητας. Ξεριζωμός. Κι ύστερα ο θάνατος. Φρικτός.
Η Θεσσαλονίκη ακρωτηριάστηκε. Κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά. Έχασε ένα επίλεκτο τμήμα των ανθρώπων της, της δυναμικής της, της ταυτότητάς της. Υπήρξε θύμα του πλέον βάναυσου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.
Κι είμαστε τώρα εδώ, 80 χρόνια μετά από την αναχώρηση του πρώτου συρμού, αναλογιζόμενοι την ανείπωτη φρίκη. Ακούγοντας την κραυγή της ιστορίας που κάνει αντίλαλο στη γειτονιά μας, στη γη της Ουκρανίας. Υπενθυμίζει τι σημαίνει ναζισμός, φασισμός, ολοκληρωτισμός.
Ξεφυλλίζουμε σελίδες της ιστορίας που σημάδεψαν την πόλη μας. Σελίδες μελανές για τους δράστες. Σελίδες πόνου για τους απανταχού Εβραίους. Σελίδες κοινές. Γιατί η απώλεια είναι δική τους και δική μας. Η ιστορία αυτή είναι δική τους και δική μας.
Μας ενώνει η μακρά συνύπαρξη στην πνευματική, την οικονομική και την κοινωνική ζωή της πόλης. Μας ενώνει η πίστη σε κοινές αρχές και αξίες. Μας ενώνει κοινό χρέος. Μνήμης και τιμής.
Μας ενώνει ταυτόχρονα η δέσμευση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης να ολοκληρώσουμε, το ταχύτερο δυνατό, σε συνεργασία με την Ισραηλιτική Κοινότητα τις διαδικασίες για τη δημιουργία του Μουσείου Ολοκαυτώματος, στο ίδιο σημείο απ΄όπου ξεκίνησε ο πρώτος συρμός. Για να λειτουργεί ως κέντρο έρευνας, μελέτης και εκπαίδευσης κατά του αντισημιτισμού. Ως φάρος που θα φωτίζει και θα οδηγεί τον δρόμο του μέλλοντος».