Φέτος, μετά τις απανωτές και ποικίλες παγκόσμιες σοβαρές κρίσεις και δοκιμασίες, από τις οποίες μαστίζεται και η χώρα μας, ελπίζαμε ότι πολλοί από τους συμπατριώτες μας θα στρέφονταν στον Θεό. Δυστυχώς διαψευστήκαμε. Κι αυτό το διαπιστώνουμε στην καθημερινή ζωή και συμπεριφορά μας.
Αυτό φάνηκε καθαρά από το ντελίριο που κυρίεψε μεγάλες μάζες συμπατριωτών μας με τα καρναβάλια. Ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες του Φεβρουαρίου ολόκληρη η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε Βραζιλία. Κινήθηκε και χόρεψε στον αισθησιακό ρυθμό του καρναβαλιού. Μεταβλήθηκε σε ένα παραλήρημα των αχαλίνωτων καρναβαλίστικων ξεσπασμάτων. Πολλές χιλιάδες οι καρναβαλιστές (60 χιλ. μόνο στην Πάτρα!) και εκατοντάδες χιλιάδες οι «θεατές», που πήγαν κυρίως στην Πάτρα και στην Ξάνθη, όπου υπήρξε το ξέφρενο ξεφάντωμα. Κι όχι μόνο σ’ αυτές τις πόλεις. Ανταγωνισμός επικράτησε και σε πολλές άλλες πόλεις και χωριά, ποιος θα είχε τα πιο έξαλλα και εντυπωσιακά καρναβάλια. Ακόμη και πολλά σχολεία δεν έμειναν πίσω.
Οι καρναβαλιστές με τις κάθε είδους αλλοπρόσαλλες, αδιάντροπες και παρδαλές πολύχρωμες μεταμφιέσεις τους, με λογιών-λογιών κουνήματα και χειρονομίες έκαναν με καμάρι παρέλαση. Όλα αυτά κόστισαν τεράστια ποσά, από τα πτωχά έσοδα των Δήμων, σε περίοδο κρίσης! ΄Ολο αυτό το θέαμα στην πραγματικότητα μετέφερε και μ’ έναν σατιρικό τρόπο καθρέφτιζε με φανταχτερά χρώματα τη γύμνια για τα όσα συμβαίνουν στην αρρωστημένη κοινωνία μας.
Ο γνωστός αγωνιστής επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, πριν από δεκαετίες, έριχνε κεραυνούς με τους πύρινους λόγους του κι έδινε κυριολεκτικά ομηρικές μάχες για την κατάργηση των παρελάσεων του καρνάβαλου. Παρότι ο ζήλος του πολλές φορές ξέφευγε από τα όρια της χριστιανικής ευπρέπειας και αγάπης, ήταν, όμως, αυθεντικός. ΄Εχει γράψει πληθώρα άρθρων για τη θεοποίηση του καρνάβαλου.
Σε κάποιο απ’ αυτά αναφέρει ότι την εποχή που ο Θεός ήταν άγνωστος στην αρχαία Ελλάδα, «μεσάνυχτα εἶχεν ὁ κόσμος. Εἴδωλα παντοῦ. Δεισιδαιμονία, εἰδωλολατρεία…, καὶ τὰ ρυπαρότερα τῶν ζώων καὶ τὰ εὐτελέστερα τῶν ἀντικειμένων… εἶχον θεοποιηθῆ. Καὶ αὐτὰ τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἐθεοποιήθησαν. Ἡ μέθη εἶχε θεὸν τὸν Βάκχον. Ἡ κλοπὴ τὸν Ἑρμῆν. Ἡ ἀκολασία τὴν Ἀφροδίτην. Ἡ μοιχεία τὸν Δία. Ἡ ἀγρία ἐκδίκησις τὸν Ἄρην… Οἱ θεοὶ προστάται τῆς κακίας, τῆς ἀνηθικότητος…»
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μίλησαν με λόγια καταπελτικά εναντίον της τάσης των χριστιανών να μιμούνται τους ειδωλολάτρες. Και σύσσωμη η Εκκλησία καταδίκασε τις καρναβαλικές συνήθειες.
Η γιορτή του καρναβαλιού έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και με την πάροδο του χρόνου εξαπλώθηκε σε όλες τις «πολιτισμένες» χώρες. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καθιερώσει γιορτές, για να τιμήσουν τον θεό του κρασιού, τον Διόνυσο, που επονομαζόταν και Βάκχος. Οι ειδωλολατρικές εκείνες τελετές είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα, με κύριο στοιχείο τα ακατονόμαστα όργια, τον χυδαίο ερωτισμό, τις κάθε φύσης ελευθεριότητες. Αυτοί που γιόρταζαν φορούσαν μάσκες, κρατούσαν αισχρά σύμβολα, άνδρες και γυναίκες τραγουδούσαν αισχρά τραγούδια, βωμολοχούσαν, μεθούσαν κι έκαναν κάθε είδους ασχήμιες.
Στις μέρες μας οι Δήμοι προσπαθούν να ντύσουν με ωραίο προσωπείο το καρναβάλι και το παρουσιάζουν ως «πολιτιστική εκδήλωση», δηλ. σαν ένα είδος φεστιβάλ ψυχαγωγίας. Ωστόσο, όπως και «να ντύσεις» το καρναβάλι, μόνο πολιτισμό δεν δείχνει και δεν παύει να είναι καρναβάλι!
Σκοπός του καρναβαλιού είναι η απόλαυση κάθε σαρκικής επιθυμίας και αποτελεί περίοδο ασυλίας, ώστε μεταμφιεσμένοι οι άνθρωποι να κάνουν ό,τι επιθυμεί η καρδιά τους. Κάποιος έγραψε ότι «η φιλοσοφία και ο σκοπός του καρναβαλιού στην αρχαιότητα ήταν η ανατροπή της τάξης των πραγμάτων. Αμφισβητούσαν τις αξίες και καταργούσαν τα όρια των καθιερωμένων άγραφων ηθικών νόμων».
Για την προβολή των καρναβαλικών εκδηλώσεων μεγάλη ευθύνη έχουν και τα ΜΜΕ.Όλα τα κανάλια ασταμάτητα αποθεώνουν τα καρναβάλια. Στην πραγματικότητα τα καθημερινά πρωινά προγράμματα της τηλεόρασης δεν διαφέρουν και πολύ από τα καρναβάλια, αφού κυρίως οι παρουσιάστριες ανταγωνίζονται με το ποια θα ντυθεί πιο προκλητικά!
Κάποιος έγραψε: «Το καρναβάλι είναι μια γιορτή του τίποτα, γιατί είναι ένας φόρος τιμής στο εγώ, δηλαδή στο τίποτα. Γιορτάζεις υπνωτισμένος από τα πάθη και νιώθεις πως δεν χρωστάς σε κανέναν, δεν ενδιαφέρεσαι για κανέναν, δεν τιμάς κανέναν».
Και ύστερα απ’ όλο αυτό το ανήθικο ξεφάντωμα, ποια διάθεση και όρεξη μπορεί να μείνει για πνευματική περισυλλογή και ανάταση για τη Σαρακοστή!
Όταν ερωτοτροπούμε με την αμαρτία και τις σαρκικές επιθυμίες που πολεμούν την ψυχή μας, μοιάζουμε με τον Σαμψών που έπεσε στα δίχτυα τής αγκαλιάς τής Δαλιδά (Κριτές 16:4-6, 15-21). Ο χριστιανός που παίζει με σαρκικές επιθυμίες, όπως γίνεται με το καρναβάλι, μοιάζει με τον Σαμψών που χαριεντίζεται με τη Δαλιδά, αλλά τελικά η σχέση του μ’ αυτήν τον οδηγεί στην τύφλωση. Κι όταν ο χριστιανός κάνει συμβιβασμούς με την ηθική του, κινδυνεύει να χάσει την πνευματική του όραση, δύναμη και ελευθερία.
Το καρναβάλι δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτά που διδάσκει η Βίβλος. Υπάρχουν «χριστιανοί» που ακολουθούν τη φιλοσοφία, «Ας φάμε, ας πιούμε, ας γλεντήσουμε και ας διασκεδάσουμε». Και μετά απ’ αυτά έρχεται η νηστεία της Σαρακοστής, η εξομολόγηση και η προσευχή. Μα ύστερα από την ικανοποίηση της σάρκας, τι διάθεση μπορεί να έχει ο άνθρωπος για πνευματικές αναζητήσεις;
Η Βίβλος προειδοποιεί: «...σας παρακαλώ να μην ενδίδετε στις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες εκστρατεύουν ενάντια στην ψυχή» (Α΄ Πέτρου 2:11). Ο απόστολος Παύλος λέγει ότι ως άνθρωποι του φωτός και της ημέρας πρέπει να είμαστε άγρυπνοι και νηφάλιοι (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:5,6). Και να συμπεριφερόμαστε άψογα. «Όχι μέσα σε γλεντοκοπήματα και μεθύσια, όχι μέσα σε ανηθικότητες και ακολασίες, όχι μέσα στη φιλονικία και το φθόνο» (Ρωμαίους 13:13,14).
Challenges Faced by the Church in Today’s
Society
https://thevoiceslu.com/2019/08/challenges-faced-by-the-church-in-todays-society/
pure religion
https://www.sermoncentral.com/sermons/pure-religion-daniel-teberian-sermon-on-religion-272084
* ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΑΠΕΣΤΕΙΛΕ Ο κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ "ΤΖΩΡΤΖΗΣ" ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ και τον ευχαριστούμε πολύ.