Μια νεότερη γενιά σεναριογράφων και σχεδιαστών (η οποία απομακρύνθηκε από παλαιότερες απόπειρες προηγούμενων να συνδεθούν με τα πρότυπα του αμερικανικού κόμικ) κινείται προς την κατεύθυνση της έμπνευσης από την ιστορία και τη λογοτεχνία – πατώντας δηλαδή σε μια ήδη στέρεη αφηγηματική βάση.
Εκδοτικά μάλιστα συνοδεύεται πρόσφατα από επιλογή και μεταφορά στα ελληνικά επιλεγμένων τίτλων από την ξενόγλωσση αγορά. Πιο κοντά στο ευρωπαϊκό μοντέλο αντί του υπερηρωικού υπερατλαντικού (το οποίο διατηρεί πάντα ζωηρή μεταφραστική παρουσία), τα ελληνικά graphic novel παρέχουν πλέον σε ένα νεότερο κοινό έναν δίαυλο προσέγγισης της ένατης τέχνης αλλά και αρχικής εξοικείωσης με τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τον πολιτισμό.
Τάσος Αποστολίδης, Αλέκος Παπαδάτος – Αριστοτέλης Εκδόσεις Ικαρος, 2022, σελ. 224, τιμή 22 ευρώ
Χαρακτηριστικό δείγμα των παραπάνω είναι ο Αριστοτέλης (εκδ. Ικαρος) των Τάσου Αποστολίδη και Αλέκου Παπαδάτου.
Ο Τάσος Αποστολίδης είναι βετεράνος του είδους έχοντας διασκευάσει τραγωδίες, την ομηρική Οδύσσεια και, κυρίως, τις αριστοφανικές κωμωδίες, o Αλέκος Παπαδάτος επανέρχεται στο graphic novel μετά τη Δημοκρατία (2015).
Η βιογραφία του κορυφαίου έλληνα φιλοσόφου κινείται στις κατηγορίες που ήδη περιγράψαμε. Προτάσσεται η εξοικείωση του αναγνώστη με τα στοιχεία του βίου, της προσωπικότητας και των βασικών αρχών της σκέψης του, χωρίς το στόρι να ξεφεύγει από τα όσα παραδίδουν οι πηγές – δεν πρόκειται, με άλλα λόγια, για μυθιστορηματική ανάπλαση της ζωής του Αριστοτέλη.
Τα τρία μέρη («Ακαδημία», «Ταξίδια», «Λύκειο») στέκονται σε βασικούς του σταθμούς, καλύπτουν το πρωτοπόρο έργο του, σημειώνουν στο παρασκήνιο τις ιστορικές εξελίξεις της εποχής συνδέοντας έτσι το ατομικό με το συλλογικό πεπρωμένο. Με φροντίδα, πρωτοτυπία και χιούμορ αυτός ο Αριστοτέλης καθίσταται πολύ πιο προσιτός από την προτομή με την οποία είναι ταυτισμένος για τους περισσότερους από εμάς, εκπληρώνοντας τον σκοπό του graphic novel.
