Συμφώνησε ο Κόρακας και, ύστερα από τετραετή διδασκαλία, έκανε τον Τεισία ρήτορα ξακουστό! Επειδή, όμως, δεν αναλάμβανε καμιά δίκη -για να μην χρειασθεί να πληρώσει τον δάσκαλό του- ο Κόρακας πήγε στο δικαστήριο τον πρώην μαθητή του.Πρώτος πήρε τον λόγο ο δάσκαλος και εξήγησε στους δικαστές, πως, είτε ο ίδιος κερδίσει είτε χάσει τη δίκη, τα χρήματά του θα τα πάρει οπωσδήποτε, γιατί, όπως είπε, “αν το δικαστήριο αποφανθεί πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, σύμφωνα με την απόφασή του, θα με πληρώσει, φυσικά. Αν, όμως, αποφασίσει πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε, με βάση τη συμφωνία μας, οφείλει να με πληρώσει”!
Πήρε τον λόγο, ακολούθως, και ο νεαρός Τεισίας, ο οποίος υποστήριξε πως σε καμιά περίπτωση δεν οφείλει να πληρώσει, γιατί, αν μεν κερδίσει τη δίκη, δεν θα οφείλει τίποτα, αφού το διακαστήριο θα τον έχει δικαιώσει, αν, όμως, τη χάσει, πάλι δε θα χρωστά, γιατί, κατά τη συμφωνία τους, δεν θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη!
Οι δικαστές, που βρέθηκαν σε νομικό αδιέξοδο, αλλά και μη ξέροντας ποιον να πρωτοθαυμάσουν, τον δάσκαλο ή τον μαθητή, αρκέσθηκαν να διατυπώσουν τον παροιμιώδη λόγο “κακού κόρακος κακόν ωόν”!
ΠΗΓΗ: Μιχάλης Δερμιτζάκης
patris.gr
https://www.lecturesbureau.gr