Το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου ανήκει και διοργανώνεται ετησίως από την Global Film Studio, μια καναδική εταιρεία μέσων ενημέρωσης που επικεντρώνεται σε εγχειρήματα που είναι κοινωνικά συνειδητοποιημένα και μη βίαια. Φέτος είχαμε μία ελληνική διάκριση, αποσπώντας πληθώρα βραβείων για την ταινία “ABYSS IN”, σκηνοθεσίας του γνωστού ηθοποιού Γιάννη Αϊβάζη και παραγωγής του ίδιου καθώς και της επίσης ηθοποιού Μαρίας Κορινθίου. Εμείς σήμερα έχουμε στο your e-articles καλεσμένο για να μας μιλήσει, τον κ. Σταύρο Παρχαρίδη, που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ με το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ταινία.
–Αρχικά θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί κάποια πράγματα για εσάς; Tι αγαπάτε, τι φοβάστε και τι έχετε χάσει στη ζωή;
Αναφέρεστε υποθέτω στο τι αγαπώ περισσότερο πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους. Αγαπώ νομίζω την ίδια την ζωή, όχι μόνη της, αλλά όταν συνοδεύεται, ως πολυτιμότερο αγαθό που είναι, από την ελευθερία. Αγαπώ και φοβάμαι τις λέξεις, γιατί με αυτές γράφεις ένα ποίημα ή ένα θεατρικό που εξυμνεί την ζωή, αλλά και με αυτές καταρρακώνεις την αλήθεια και την ύπαρξη του καθενός. Αγαπώ και φοβάμαι τις μικρές στιγμές τής καθημερινότητας, γιατί αυτές είναι η ευτυχία αλλά και η δυστυχία. Αγαπώ και φοβάμαι το βλέμμα του ανθρώπου! Εύκολα μπορεί να σου ζεστάνει την ψυχή και εύκολα να στην παγώσει. Αγαπώ νομίζω και τον φόβο, γιατί με κάνει πιο προσεκτικό, όχι όμως δειλό. Τέλος, αγαπώ την τέχνη, αλλά και φοβάμαι μην την απογοητεύσω στην προσπάθειά μου να την υπηρετήσω. Τώρα, για να ολοκληρώσω την απάντησή μου στην ερώτησή σας θα σας πω ότι δεν νιώθω ότι έχω χάσει κάτι στη ζωή. Ίσως στάθηκα τυχερός, γιατί έμαθα από μικρός να μεταφράζω την απώλεια σε πλεονέκτημα, σε καύσιμο, για να πάρει μπροστά ένα κομμάτι τού εαυτού μου και να ταξιδέψω στις άγνωστες μέχρι τότε πτυχές του. Αυτό με βοήθησε πολύ και στην υποκριτική.
–Πολυσχιδής προσωπικότητα, έχετε ασχοληθεί με πολλές τέχνες (σκηνοθεσία, συγγραφή, σεναριογραφία, θεατρογραφία, υποκριτική κ.α.) , εν τούτοις, αν με το μαχαίρι στο λαιμό σάς έβαζαν να διαλέξετε, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Την υποκριτική. Γιατί, βλέπετε η πρώτη καλλιτεχνική αγάπη είναι και παντοτινή. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έκανα μια προσπάθεια να «αφοπλίσω» αυτόν που μου βάζει «το μαχαίρι στον λαιμό». Κι αν πάλι σε αυτήν την προσπάθεια «λαβωνόμουν», νομίζω πως αξίζει να «ματώνει» κανείς για την τέχνη του.
–Έχετε σίγουρα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που αποδοκιμάζετε κι επιδοκιμάζετε σε αυτούς;
Δεν μου αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους. Με τις πράξεις τους όμως το πράγμα διαφέρει. Δεν τις κρίνω πάλι, αλλά τις αξιολογώ μέσα μου, με γνώμονα τις προσωπικές μου αξίες. Πιστεύω ότι πριν αποδοκιμάσει ή επιδοκιμάσει κάποιος τις πράξεις οποιουδήποτε, πρέπει να είναι σίγουρος ότι έχει αναλύσει σωστά τα δεδομένα πρώτον και δεύτερον ότι γνωρίζει όλες τι πτυχές και τους λόγους που οδήγησαν τον οποιοδήποτε σε αυτή την πράξη. Δύσκολα θα αποδοκίμαζα κάποιον και σίγουρα, με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, επιδοκιμάζω όποια πράξη είναι αποδεκτή από τον τρόπο σκέψης μου. Εκτιμώ, όμως, απέραντα τη φιλία. Ξέρετε, ένας αληθινός φίλος είναι πάντα εκεί, όταν θα τον χρειαστείς, και ας είναι μίλια μακριά.
Η συνέχεια της συνέντευξης στο λινκ εδώ:
https://yourearticles.com
–Αρχικά θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί κάποια πράγματα για εσάς; Tι αγαπάτε, τι φοβάστε και τι έχετε χάσει στη ζωή;
Αναφέρεστε υποθέτω στο τι αγαπώ περισσότερο πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους. Αγαπώ νομίζω την ίδια την ζωή, όχι μόνη της, αλλά όταν συνοδεύεται, ως πολυτιμότερο αγαθό που είναι, από την ελευθερία. Αγαπώ και φοβάμαι τις λέξεις, γιατί με αυτές γράφεις ένα ποίημα ή ένα θεατρικό που εξυμνεί την ζωή, αλλά και με αυτές καταρρακώνεις την αλήθεια και την ύπαρξη του καθενός. Αγαπώ και φοβάμαι τις μικρές στιγμές τής καθημερινότητας, γιατί αυτές είναι η ευτυχία αλλά και η δυστυχία. Αγαπώ και φοβάμαι το βλέμμα του ανθρώπου! Εύκολα μπορεί να σου ζεστάνει την ψυχή και εύκολα να στην παγώσει. Αγαπώ νομίζω και τον φόβο, γιατί με κάνει πιο προσεκτικό, όχι όμως δειλό. Τέλος, αγαπώ την τέχνη, αλλά και φοβάμαι μην την απογοητεύσω στην προσπάθειά μου να την υπηρετήσω. Τώρα, για να ολοκληρώσω την απάντησή μου στην ερώτησή σας θα σας πω ότι δεν νιώθω ότι έχω χάσει κάτι στη ζωή. Ίσως στάθηκα τυχερός, γιατί έμαθα από μικρός να μεταφράζω την απώλεια σε πλεονέκτημα, σε καύσιμο, για να πάρει μπροστά ένα κομμάτι τού εαυτού μου και να ταξιδέψω στις άγνωστες μέχρι τότε πτυχές του. Αυτό με βοήθησε πολύ και στην υποκριτική.
–Πολυσχιδής προσωπικότητα, έχετε ασχοληθεί με πολλές τέχνες (σκηνοθεσία, συγγραφή, σεναριογραφία, θεατρογραφία, υποκριτική κ.α.) , εν τούτοις, αν με το μαχαίρι στο λαιμό σάς έβαζαν να διαλέξετε, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Την υποκριτική. Γιατί, βλέπετε η πρώτη καλλιτεχνική αγάπη είναι και παντοτινή. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έκανα μια προσπάθεια να «αφοπλίσω» αυτόν που μου βάζει «το μαχαίρι στον λαιμό». Κι αν πάλι σε αυτήν την προσπάθεια «λαβωνόμουν», νομίζω πως αξίζει να «ματώνει» κανείς για την τέχνη του.
–Έχετε σίγουρα γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που αποδοκιμάζετε κι επιδοκιμάζετε σε αυτούς;
Δεν μου αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους. Με τις πράξεις τους όμως το πράγμα διαφέρει. Δεν τις κρίνω πάλι, αλλά τις αξιολογώ μέσα μου, με γνώμονα τις προσωπικές μου αξίες. Πιστεύω ότι πριν αποδοκιμάσει ή επιδοκιμάσει κάποιος τις πράξεις οποιουδήποτε, πρέπει να είναι σίγουρος ότι έχει αναλύσει σωστά τα δεδομένα πρώτον και δεύτερον ότι γνωρίζει όλες τι πτυχές και τους λόγους που οδήγησαν τον οποιοδήποτε σε αυτή την πράξη. Δύσκολα θα αποδοκίμαζα κάποιον και σίγουρα, με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, επιδοκιμάζω όποια πράξη είναι αποδεκτή από τον τρόπο σκέψης μου. Εκτιμώ, όμως, απέραντα τη φιλία. Ξέρετε, ένας αληθινός φίλος είναι πάντα εκεί, όταν θα τον χρειαστείς, και ας είναι μίλια μακριά.
Η συνέχεια της συνέντευξης στο λινκ εδώ:
https://yourearticles.com