 |
| ΦΩΤΟ ΠΕΝΥ ΔΕΛΤΑ |
Στη Δήμητρα Λουκά
Αυτός ο ποταμός έρχεται απ' το βάθος της γης το ρευστό, το καιόμενο.
Είναι ορμητικός, μια ακατάσχετη αιμορραγία και τα νερά του σκοτεινά.
Αυτός ο ποταμός φουσκώνει από αλλόφρονες κραυγές ηρωικών επών αλλά και ελεγείες λύπης.
Από οιμωγές και κοπετούς για τα νεκρά παιδιά, για έρωτες αγχέμαχους που΄γίναν επιτύμβια -- πάλλεται το φαράγγι. Υπερχειλίζει ο ποταμός. Όχθες σαρώνει, σαρώνει ίχνη.
Είναι ανελέητος. Είναι ανοικτίρμων.
Αν, τελικώς, αποφασίσω να 'ρθω, δεν θα υπάρχει γυρισμός. Μνήμη χλωρή, πράσινα φύλλα θα σβηστούν, αέρας μαύρος, δυτικός, θα τα ρημάξει όλα.
Αν, τελικώς, αποφασίσω να σε βρω σ' αυτήν την παγωμένη κρύπτη, δεν θα με νοιάζει η σιωπή.
Αρκεί ν' ανοίγεις απ' το μπλε στο πράσινο, όπως το κοιλωμένο κύμα.
Αρκεί η σκόνη σου να αντιβοά σαν θάλασσα,
ίσως και να φλοισβίζει,
όταν θα μ' αγκαλιάζεις.
Αγγελική Πεχλιβάνη
Ανεκδοτη ποιητική ενότητα "Τόπων Ποίησις"