(LIKE) EXISTING
I’ve been sculpting you a mighty long time
on shiny marble, with my mind’s moil, carefully,
every line, every curve of you,
I’ve been sculpting you like a sculpture,
perfect creation,
of extraordinary beauty.
I spent half my life,
adorning you,
diamonds and rubies and smiles.
You look like a Caryatid, just like Venus,
more beautiful than Glycera, equal to Lais,
beauteous like a statue of magnificent pulchritude.
You never existed,
nevertheless I’m seeking you.
I’ve written you songs,
I’ve praised you with poems,
so many with me,
shared you in their dreams.
I entreat,
your breath,
your heartbeat,
your breath swells your chest,
blood courses in your veins,
flesh would your marble become.
I’m seeking you, I’m seeking you in dreams...
You may have strayed in time
but, I know, one day you’ll come my way.
Because, I sculpted you – like – you do exist and it’s almost sure that somewhere you exist.
Do you?
Μετάφραση: Θωμάς Καλύβας
(ΣΑ) ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
Μια ζωή σε σμίλευα,
σε αστραφτερό μάρμαρο, με το κοπίδι του μυαλού, προσεκτικά,
κάθε γραμμή, κάθε καμπύλη σου,
σα γλυπτό σε λάξευα,
τέλειο δημιούργημα,
απαράμιλλης ομορφιάς.
Μισή ζωή ξόδεψα,
να σε στολίζω,
διαμάντια και ρουμπίνια και χαμόγελα.
Μοιάζεις Καρυάτιδα, όμοια η Αφροδίτη,
πιο όμορφη απ’ τη Γλυκέρα, αντάξια της Λαΐδας,
όμορφη σαν άγαλμα εκπάγλου καλλονής.
Δεν υπήρξες ποτέ,
κι όμως σ’ αναζητώ.
Σου έγραψα τραγούδια,
σε ύμνησα με ποιήματα,
τόσοι και τόσοι μαζί μου,
στα όνειρά τους σε μοιράστηκαν.
Ικετεύω την ανάσα σου,
χτύπους στην καρδιά σου,
πνοή να φουσκώσει το στήθος σου,
αίμα να κυλήσει στις φλέβες σου,
σάρκα να γίνει το μάρμαρό σου.
Σ’ αναζητώ, σ’ αναζητώ στα όνειρα...
Ξεστράτισες ίσως στον χρόνο
μα στον δρόμο μου μια μέρα, το ξέρω, θα ’ρθεις.
Γιατί σε σμίλεψα -σα- να υπάρχεις και είναι σίγουρο πως κάπου υπάρχεις.
Υπάρχεις;
ΚΟΛΑΖ της Ειρήνης Μητούδη από το εν λόγω βιβλίο
I’ve been sculpting you a mighty long time
on shiny marble, with my mind’s moil, carefully,
every line, every curve of you,
I’ve been sculpting you like a sculpture,
perfect creation,
of extraordinary beauty.
I spent half my life,
adorning you,
diamonds and rubies and smiles.
You look like a Caryatid, just like Venus,
more beautiful than Glycera, equal to Lais,
beauteous like a statue of magnificent pulchritude.
You never existed,
nevertheless I’m seeking you.
I’ve written you songs,
I’ve praised you with poems,
so many with me,
shared you in their dreams.
I entreat,
your breath,
your heartbeat,
your breath swells your chest,
blood courses in your veins,
flesh would your marble become.
I’m seeking you, I’m seeking you in dreams...
You may have strayed in time
but, I know, one day you’ll come my way.
Because, I sculpted you – like – you do exist and it’s almost sure that somewhere you exist.
Do you?
Μετάφραση: Θωμάς Καλύβας
(ΣΑ) ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
Μια ζωή σε σμίλευα,
σε αστραφτερό μάρμαρο, με το κοπίδι του μυαλού, προσεκτικά,
κάθε γραμμή, κάθε καμπύλη σου,
σα γλυπτό σε λάξευα,
τέλειο δημιούργημα,
απαράμιλλης ομορφιάς.
Μισή ζωή ξόδεψα,
να σε στολίζω,
διαμάντια και ρουμπίνια και χαμόγελα.
Μοιάζεις Καρυάτιδα, όμοια η Αφροδίτη,
πιο όμορφη απ’ τη Γλυκέρα, αντάξια της Λαΐδας,
όμορφη σαν άγαλμα εκπάγλου καλλονής.
Δεν υπήρξες ποτέ,
κι όμως σ’ αναζητώ.
Σου έγραψα τραγούδια,
σε ύμνησα με ποιήματα,
τόσοι και τόσοι μαζί μου,
στα όνειρά τους σε μοιράστηκαν.
Ικετεύω την ανάσα σου,
χτύπους στην καρδιά σου,
πνοή να φουσκώσει το στήθος σου,
αίμα να κυλήσει στις φλέβες σου,
σάρκα να γίνει το μάρμαρό σου.
Σ’ αναζητώ, σ’ αναζητώ στα όνειρα...
Ξεστράτισες ίσως στον χρόνο
μα στον δρόμο μου μια μέρα, το ξέρω, θα ’ρθεις.
Γιατί σε σμίλεψα -σα- να υπάρχεις και είναι σίγουρο πως κάπου υπάρχεις.
Υπάρχεις;
ΚΟΛΑΖ της Ειρήνης Μητούδη από το εν λόγω βιβλίο
