δύσκολες σημερινές συνθήκες
η συνεργασία των δύο δημιουργών,
μας παίρνει από το χέρι και οδηγεί τα βήματά μας σε μια πολιτιστική εξέλιξη.
Μέσα από αυτή την εικαστική συνομιλία,
ο ζωντανός
εικαστικός-ποιητικός
διάλογος,
φέρνει κοντά δυο αυτόνομες εκφραστικές γλώσσες που η καθεμιά ζητά να διεισδύσει, να βυθιστεί μέσα στην άλλη, αλλά παράλληλα διαφυλάττει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθεμιάς.
Αν καλλιτέχνης
είναι αυτός που κάνει απτό,
το άυλο,
το όνειρο,
τη φαντασία,
τον διαλογισμό,
τον στοχασμό,
τις λέξεις εικόνες,
τις εικόνες ποίηση, την ποίηση εικόνες,
τότε το αποτέλεσμα είναι αυτή η συνεύρεση, αυτή η σύμπραξη, αυτή η συνύπαρξη των τεχνών.
Η τέχνη ενώνει και πρέπει να ενώνει.
Για να γίνει ο κόσμος υποφερτός και η ζωή πιο όμορφη.
Τόσο η Ειρήνη
όσο
και ο Θεοχάρης
με την τέχνη τους,
αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους:
να επανατοποθετήσουν στον χώρο μας
ή
στη σκέψη μας,
την ευαισθησία, την αισθητική, την ομορφιά και τα ευγενή συναισθήματα.
