Οσο περνάνε τα χρόνια μαθαίνω πολλά διδάσκομαι πολλά για τις μωροφιλοδοξίες των δημιουργών, τους διαγκωνισμούς μεταξύ ομοτέχνων, τους αποκλεισμούς, τη φιλαυτία, την ακρατή έπαρση και τα τραυματισμένα από ήθος εγώ.
Την εποχή που εξέδιδα το περιοδικό Ελι-τροχος υπήρχε η παλαιότερη γενιά των δημιουργών μα και οι νεότερες σε μια διάκριση ανθρώπινη, σε μια διάκριση τιμής και σεβασμού.
Σημερα έχουμε ένα πλήθος από ξερόλες επηρμένους και επηρμένες που δεν κατανοούν ότι αυτά που γράφουν και συνήθως πληρώνουν για να τα εκδόσουν στο μεγαλύτερο μέρος τoυς αφορούν ένα πολύ στενό κύκλο "φίλων" τους.
Ελάχιστα βιβλία πωλούνται στα βιβλιοπωλεία που αφορούν την Ποίηση.
Παρόλαυτα τα likes στο διαδίκτυο χιλιάδες κλπ κλπ.
Εγκριτες και έγκριτοι η ζωή πόσο μάλλον η λογοτεχνία οφείλει μελέτη και κυρίως χαμηλά την μπάλα όπως λένε και οι "αγράμματοι" του ποδοσφαίρου.
Όσο για εσάς τους καμπόσους μην τανύζεστε τόσο πολύ γιατι θα σκίσετε κανένα σώβρακο.
Να σας θυμίσω και μια λαϊκή ρήση όσο η μαϊμού πηγαίνει προς τα πάνω φαίνεται ο Κώλος της.
* Από την χθεσινή μου επίσκεψη σε λαϊκό πολυκατάστημα τροφίμων.
Τα ράφια γεμάτα "ποιήματα" της υπερκατανάλωσης και το τελάρο δια την συγκομιδή τους.
* Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΙΑΘΑΣ είναι πολυβραβευμένος έλληνας ποιητής.
Το εν λόγω κείμενο είναι ανάρτησή του στο facebook