ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ-Χάρης Βλαβιανός

WISLAWA SZYMBORSKA
Κεραυνοβόλος έρωτας
Πίστευαν και οι δύο ακράδαντα
ότι ένα ξαφνικό πάθος τούς ένωσε.
Μια τέτοια βεβαιότητα είναι ωραία,
αλλά η αβεβαιότητα είναι ακόμη πιο ωραία.
Αφού δεν έτυχε να συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν, ήταν
πεπεισμένοι
ότι τίποτα δεν είχε υπάρξει μεταξύ τους.
Αλλά τι λένε οι δρόμοι, οι σκάλες, οι διάδρομοι −
μήπως είχαν προσπεράσει εκεί ο ένας τον άλλον
ένα εκατομμύριο φορές;
Θα ’θελα να τους ρωτήσω
αν θυμούνται−
τη στιγμή που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά τους
σε κάποια περιστρεφόμενη πόρτα;
Ίσως ένα «συγγνώμη» που ειπώθηκε μέσα στο πλήθος;
Ένα κοφτό «λάθος νούμερο» στο ακουστικό του τηλεφώνου; −
Αλλά ξέρω την απάντηση.
Όχι, δεν θυμούνται.
Θα τους ξάφνιαζε αν μάθαιναν
ότι η Τύχη έπαιζε μαζί τους
για χρόνια.
Όχι έτοιμη ακόμη
να γίνει το Πεπρωμένο τους,
τους έφερνε κοντά, τους απομάκρυνε,
τους έφραζε το μονοπάτι,
χαμογελώντας κρυφά,
κι ύστερα αποχωρούσε.
Υπήρξαν ενδείξεις και σημάδια,
κι ας μην μπορούσαν να τα διαβάσουν ακόμη.
Ίσως τρία χρόνια πριν
ή την περασμένη Τρίτη
ένα φύλλο να πέταξε από τον ένα ώμο στον άλλον.
Ή κάτι να έπεσε και να το μάζεψε ο ένας από τους δυο;
Ποιος ξέρει, ίσως η μπάλα
που χάθηκε στους θάμνους της παιδικής ηλικίας;
Υπήρξαν πόμολα και κουδούνια
όπου το ένα άγγιγμα ήρθε να σκεπάσει το άλλο.
Βαλίτσες στον έλεγχο εισιτηρίων που στέκονταν δίπλα δίπλα.
Ένα βράδυ, ίσως, το ίδιο όνειρο,
που το πρωί έσβησε σε μιαν αχλή.
Κάθε αρχή
είναι εξάλλου μια συνέχεια,
και το βιβλίο των συμβάντων
μένει πάντα ανοιχτό κάπου στη μέση.

PAUL ELUARD
Γυναίκα έρωτας

Στέκεται στα βλέφαρά μου
Τα μαλλιά της μες στα δικά μου μπλέκονται
Έχει τη μορφή του χεριού μου
Έχει το χρώμα των ματιών μου
Η σκιά μου την περικλείει
Όπως ουρανός μια πέτρα
Τα μάτια της ποτέ δεν κλείνει
Και να κοιμηθώ δεν μ’ αφήνει
Και τα όνειρα που βλέπει μες στη μέρα
Κάνουν τους ήλιους να εξατμίζονται
Κι εμένα να γελώ, να κλαίω και να γελώ
Να μιλώ όταν δεν έχω τίποτα να πω

FERNANDO PESSOA
Άτιτλο

Δεν ξέρω αν η αγάπη που προσφέρεις είναι αγάπη που έχεις
'Η λες ότι έχεις. Μου την προσφέρεις. Αυτό αρκεί.
Δεν μπορούν τα χρόνια να με κάνουν νεότερο,
Επομένως γιατί όχι οι ψευδαισθήσεις;
Οι Θεοί μας προσφέρουν λίγα, 

και τα λίγα που προσφέρουν
είναι πλαστά.
Αφού όμως τα προσφέρουν, 

όσο πλαστά κι αν είναι,
η προσφορά
Είναι αληθινή. 

Την αποδέχομαι, και υποκύπτω
στον πειρασμό
Να σε πιστέψω.

Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Από το βιβλίο «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ - κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά μου), [Εισαγωγή-μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός]», εκδ. Πατάκη, 3η έκδοση, Μάρτιος 2015.