η προσπάθεια του ενός γονέα να το στρέψει εναντίον του άλλου,
μετά το διαζύγιο. Από φέτος, με πρωτοβουλία του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (που μάχεται να πείσει την Πολιτεία να εφαρμόσει το δικαίωμα των πατεράδων στην επιμέλεια των παιδιών), η Ημέρα Γονικής Αποξένωσης καθιερώνεται και στη χώρα μας.
Αλλωστε, όπως προκύπτει από πανελλήνια έρευνα που πραγματοποίησε ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, κ. Ευστράτιος Παπάνης, το πρόβλημα χτυπά την πόρτα των περισσότερων διαλυμένων οικογενειών. Σύμφωνα με την έρευνα, στην Ελλάδα, η μητέρα αναλαμβάνει την επιμέλεια των παιδιών στο 87,1% των περιπτώσεων. Ωστόσο, μόνο το 47,6% των αγοριών και το 23,3% των κοριτσιών διατηρούν επαφές και με τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο. Το 68,3% των κοριτσιών και το 38,1% των αγοριών διατηρούν επαφή μόνο με τη μητέρα τους. Το 61,1% των παιδιών ηλικίας 15 - 25 ετών θεωρούν υπεύθυνο για τον χωρισμό τον πατέρα, το 11,1% τη μητέρα και το 27,8% και τους δύο.
Τα παιδιά τού Π. Μ. ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. «Από τον πρώτο κιόλας καιρό, όταν ακόμα ήμασταν σε διάσταση, προσπαθούσε να στρέψει τα παιδιά εναντίον μου», αφηγείται στην «Κ». ««Οχι, δεν θα τα πάρεις», μου έλεγε». Κάπως έτσι, η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια. «Εγιναν δικαστήρια για επιμέλεια, για διατροφές, για ασφαλιστικά μέτρα, έγιναν εφετεία, και τι δεν έγινε», συνεχίζει. «Μπλέκεις σε έναν κυκεώνα, από τον οποίο δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Πρέπει να καταλάβετε ότι στα δικαστήρια ακούγονται τόσα ψέματα, τα οποία για να τα αντικρούσεις, πρέπει να καταξοδευτείς, να πουλήσεις το σπίτι σου. Ακόμα και να τα καταφέρεις, εάν μιλάμε για υπόθεση διατροφής, άντε να σου κατεβάσουν το ποσό 20 ευρώ. Περί αυτού πρόκειται. Ετσι λοιπόν, ενώ βλέπεις την αδικία, κάποια στιγμή σταματάς. Δεν αντέχεις οικονομικά».
Επτά χρόνια διήρκεσε ο δικαστικός του αγώνας, διάστημα κατά το οποίο, όπως υποστηρίζει, η πρώην σύζυγός του είχε δηλητηριάσει σε τέτοιο βαθμό το μυαλό των παιδιών, που πια δεν ήθελαν να τον δουν.
Εδώ και 4 χρόνια έχει διακοπεί κάθε επικοινωνία, ωστόσο ο ίδιος καταβάλλει κανονικά το ποσό της διατροφής. «Πάνω από το 1/3 του μισθού μου. Ενας άνθρωπος δηλαδή που έχει να πληρώσει και νοίκι, να φάει, να ντυθεί, είναι αδύνατον να βάλει κάτι στην άκρη, να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Ακόμα και να έβλεπα τα παιδιά μου, δηλαδή, θα ήμουν ο άφραγκος μπαμπάς τους».