Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου που - στην Ελλάδα, τη Ρώμη και μέχρι το Βυζάντιο- ήταν αφιερωμένος στον ετήσιο εορτασμό της θεάς της γονιμότητας και της γεωργίας, Δήμητρας. Η κόρης της, Περσεφόνη, που έρχεται από τον Κάτω Κόσμο αυτόν τον μήνα, από τον Άδη-σύζυγό της, ήταν ο λόγος για τη γιορτή των Ανθεστηρίων, της μεγαλόπρεπης πομπής προς τα ιερά για να προσφέρουν άνθη.
Οι λαϊκές γιορτές των Ανθεστηρίων ήταν αφιερωμένες στην αναγέννηση της πλάσης και την έναρξη της ανθοφορίας με την άνοδο της Περσεφόνης στη γη. Σε αυτές πρώτα οι αρχαίοι Έλληνες αλλά μετέπειτα οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί, αποσκοπούσαν στην γονιμότητα των αγρών. Ο θεός Πλούτωνας, όπως λέει ο μύθος, απήγαγε την θεά Περσεφόνη, κόρη της θεάς Δήμητρας και του Δία, για να την παντρευτεί και την έκλεισε στον Κάτω Κόσμο. Τους έξι μήνες που ήταν η θεά Περσεφόνη στην γη ξυπνούσε η φύση, άνθιζαν τα λουλούδια και πρασίνιζε η βλάστηση. Όσο κατέβαινε η Περσεφόνη πάλι πίσω στον Άδη η φύση έπεφτε σε λήθαργο και ερχόταν ξανά ο χειμώνας.
Το στεφάνι της πρωτομαγιάς λοιπόν είχε αποκτήσει τόσο ισχυρό συμβολισμό που έγινε κομμάτι της παράδοσής μας. Σε κάθε μέρος της Ελλάδος το έθιμο διατηρήθηκε λαμβάνοντας όμως τις ιδιομορφίες του κάθε τόπου. Σε αγροτικές περιοχές λοιπόν από το στεφάνι δεν έλειπε ποτέ το σκόρδο για το κακό μάτι, το αγκάθι για τον εχθρό και το στάχυ για την καλή σοδειά ενώ σε άλλες προτιμούσαν τα χλωρά κλαδιά ελιάς, συκιάς ή νεραντζιάς πιστεύοντας πως κατά αυτόν τον τρόπο θα ευνοηθεί η συγκομιδή τους.
Σε περιοχές των Δωδεκανήσων δεν παρέλειπαν να προσθέσουν το λουλούδι «ανοιχτομάτη» πιστεύοντας πως έτσι θα έχουν τύχη και καλή υγεία. Στο Αιγαίο οι νέες κοπέλες μετέφεραν τα λουλούδια της πρώτης μέρας του Μάη στα πηγάδια αμίλητες για να φέρουν νερό το οποίο αποκαλούσαν «αμίλητο».
Στη λαϊκή αντίληψη ο θάνατος και η γέννηση, το καλό και το κακό συνυπάρχουν. Όλα τα σπίτια, έκτος από εκείνα που έχουν πένθος, φτιάχνουν στεφάνι για προστασία, υγεία, ευτυχία, για το μάτι, με τον ανάλογο συνδυασμό λουλουδιών. Το μαγιάτικο στεφάνι είναι αυτό που θα το δει στην πόρτα του σπιτιού, θα το ζηλέψει και θα το κλέψει ο γείτονας για να το κρεμάσει στη δική του πόρτα. Το στεφάνι θα παραμείνει στο σπίτι μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού. Στη γιορτή του Άη Γιάννη του Κλήδονα το ρίχνουν στη φωτιά. Ανάβουν φωτιές σε δρόμους και πλατείες και πηδούν πάνω από τη φωτιά τρεις φορές, τρέχοντας.
Συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με την άνοιξη, γεγονός που θέλουν οι άνθρωποι να φέρουν και στα σπίτια τους.
πηγη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ -ebooking